บนแผ่นอกของแผ่นดิน
๑
๏ แผ่นอกแผ่นดินถิ่นไทย สุดหล้าฟ้าไกล
มิสุดน้ำใจจากทรวง
๏ หล่อร่างเลี้ยงแรงแต่งรวง เลือดรินเหงื่อร่วง
ก่อรูปเกิดรอยแห่งเรา
๏ หน่อเนื้อชาวนาแนบเนา พลิกทุ่งสีเทา
เป็นทุ่งเป็นทางสีทอง
๏ เขียวเอยใบข้าวประคอง เหลืองเรืองรวงรอง
ขาวเอยคำข้าวขาวหอม
๒
๏ กี่ดินกี่ด้าวเคยดอม กี่ตรมกี่ตรอม
เกิดดับกี่กัปกี่กัลป์
๏ กี่แรงเคยโหมโรมรัน คันไถกี่คัน
คมเคียวกี่คมเคยคน
๏ กี่วัวกี่ควายว่ายวน กี่ทาสกี่ทน
กี่ทุกข์กระทั่งเกิดไทย
๏ กี่เหน็บกี่หนาวนอกใน กี่ฝนกี่ไฟ
กี่ช้ำกี่ชัย - ชาวนา
๓
๏ แต่เบื้องแต่บรรพ์นานมา เลือดเนื้อใครหนา
กระดูกใครหนอต่อนาม
๏ ต่อเนื่องตำนานนิยาม นิยายเขตคาม
ขานเล่าให้โลกได้ยิน
๏ ข้าวปลาปรานีชีวิน แผ่นน้ำมีสิน
แผ่นดินมีทรัพย์เสาะแสวง
๔
๏ ล้อเกวียนเวียนหมุนรุนแรง โลกาเปลี่ยนแปลง
แผ่นอกแผ่นดินสะเทือนไหว
๏ พิมพ์ภาพประทับกับใจ พิมพ์คำเพื่อไข
คำนึงคำนับชาวนา
๏ ก่อนล้อแห่งกาลเวลา รุกรานผ่านมา
เหยียบย่ำหัวใจเกษตรสลาย ๚ะ๛
ไพวรินทร์ ขาวงาม
ม้าก้านกล้วย - ซีไรต์ ปี ๒๕๓๘
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
