Re: O หนาวแรก .. O
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 06:54:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: O หนาวแรก .. O  (อ่าน 6032 ครั้ง)
สดายุ
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 15
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 185



« เมื่อ: 02 ธันวาคม 2018, 08:38:AM »



O เพียงคำเดียว (เพื่อคนเดียว ..) O






O เมื่ออกใจล้อมห่มด้วยลมหนาว
บางเรื่องราวแฝงเร้นก็เต้นไหว
จากรูปนามต้นเหตุ .. ถึงเภทภัย-
ผู้ก่อแววเลศนัย .. ท่วมนัยน์ตา
O เริ่มดวงวันแย้มเยือน, ลมเลื่อนไหล
หนาวนักแล้วอกใจ .. ผู้ใฝ่หา
ที่เหมือนคอยอบอุ่นเนื่องหนุนมา
ที่เหมือนแสงสุริยา - แววตานั้น
O ริ้วลมร่ำเหน็บหนาว, วับวาวคู่-
ลอบเหลือบสู่ชม้อยให้ .. ก็ไหวสั่น
โลกเบื้องหน้าวูบวับขึ้นฉับพลัน
ที่แววหวั่นสะทกสะเทิ้นจำเริญรอย
O รับรู้เถิด .. ถึงหนาวอีกคราวแล้ว
เมื่อกรุ่นกลิ่นหอมแก้ว .. พลิ้ว-แผ่วค่อย
ด้วยหอมนั้นรุมเร้า .. ผู้เฝ้าคอย-
ห่วง, ละห้อย, ถวิลอยู่ไม่รู้วาง
O ฝากความหมายเข้าล้อม .. ด้วยหอมแก้ว
แฝงลมแผ่วพลิ้วจรุง .. แต่รุ่งสาง
เข้าแวดล้อมรูปนามอยู่ท่ามกลาง-
หยาดน้ำค้างพรมประดับให้รับรอง
O แนบความคิดคำนึง .. รำพึงผ่าน
ว่าหอมหวานเวียนรอบให้ตอบสนอง
ทั้งแววตาพริ้มพรับ .. ขอจับจอง-
ให้เฝ้ามองพิศอยู่แต่ผู้เดียว
O ขอพรเทพนฤมิตสัมฤทธิ์ถ้อย
เพรียกตาใจแต่ละห้อยเฝ้าคอยเหลียว
ทอเยื่อใยทบเส้น .. ฟั่นเป็นเกลียว
คล้องรัดเหนี่ยวบางใจ .. จนไหวรับ
O สอดแทรกความเดียงสา .. ด้วยอาวรณ์
สุมออดอ้อนแทรกซ้ำเป็นลำดับ
เพื่อเนียนแก้มเอิบอิ่ม .. เนตรพริ้มพรับ
ไว้เพียงเพื่อสำหรับ .. ผู้จับจอง
O กลางเหน็บหนาวลมร่ำ, ถ้อยคำนี้-
พึงวาดวีพลิ้วพรมผ่านลมล่อง
กระซิบสื่อความร้อยในถ้อยกรอง
เพื่อรับรองเสน่หาด้วยอาลัย
O พร่ำเพรียกความออดอ้อน .. ให้ย้อนกลับ
แววเนตรพรับพริ้มนั้น .. พึงสั่นไหว
กระทั่งสั่นจนทั่วเนื้อหัวใจ
กระทั่งรับรู้ได้ทั้งใจความ
O คำนึงกลาง .. สายลมที่พรมผ่าน
หลังอ่อนหวานเริ่มระบัด .. เข้ารัด-ล่าม
มีหรือ ? บางหัวใจจะไหวตาม
ล่องลอยข้ามโค้งฟ้า .. ผ่านมารู้
O อ้อยสร้อยกลางรื่นรมย์ .. แห่งลมหนาว
เมื่อเนตรวาววามคล้าย .. ลอบชายอยู่
แลกคำนึงแฝงเร้น .. ด้วยเอ็นดู-
ที่สื่อสู่ปัดป่าย .. กลางสายลม
O รอรับเถิด .. แรงถวิล-ผู้ยินยอม
ฝากอบอุ่นหวานหอมเข้าห้อมห่ม
ทุกคาบยามละห้อยหา .. แห่งอารมณ์
อุ่นจะข่มหนาวร้าง .. จนห่างไกล
O โชนช่วงแห่งความนัย-ห้วงใจสาว
แม้นเหน็บหนาวจากลม .. อาจข่มไหว
แต่เหน็บหนาวทรมา-ด้วยอาลัย
ย่อมโลมไล้อารมณ์ .. เกินข่ม-ล้าง
O รับรู้เถิด .. อกใจผู้ใฝ่ถึง
ว่าใจหนึ่งคะนึงอยู่ไม่รู้สร่าง
คะเนนึกรูปนามในท่ามกลาง-
เงียบงันอ้างว้างสิ้นทั้งดินแดน
O ลมเอย-การพร่ำพลอด .. ความออดอ้อน
ย่อมทับซ้อนทับทรวงด้วยหวงแหน
ถ้วนรูปนาม, ภพชาติหรืออาจแทน-
รูปที่แสนถวิลถึง .. เพียงหนึ่งเดียว ?

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=01-2016&date=14&group=11&gblog=645&fbclid=IwAR0Hv_2zpWNlYbIy2tPrwWCNOYGV5tcRygwU5tCuZMzRagS7iZ0Zhpm8ae4

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

รพีกาญจน์, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s