๏ เป็นแน่แท้เทียวว่าวาร์ษไณย
มิหมายใจสู่อโยธยาต่อ
นายเดิมคืนมาเป็นคนเคยถูกคอ
ใจจดจ่อเช่นกันเรานั้นรู้
๏ ครั้งเดินทางมากลางไพรได้จดจ้อง
คงจิตข้องเรื่องนายเก่าของเขาอยู่
เห็นสายตาทุกเวลาที่พิศดู
ประหนึ่งผู้ใกล้ชิดเชิงอาชา”
๏ “แม้นหากนายวาร์ษไณย์มิไปด้วย
ฉันจักช่วยราชันคัดสรรหา
ผู้ที่มีฝีมือการขี่ม้า
ในวิทรรภ์พารามาทดแทน
๏ ณ เมืองนี้ฝีมือม้าหาด้อยไม่
ต้องหาได้เร็วพลันเป็นมั่นแม่น
คัดมือหนึ่งเยี่ยมดีแห่งดินแดน
จนเหมือนแม้นปรารถนาราชาชัย”
๏ “ความคิดท่านนั้นดีที่ปรารถนา
จะสรรหาสารถีดีให้ใหม่
แต่ขอขัดตัดประเด็นมิเป็นไร
หมายเพียงได้ผู้ร่วมทางเพียงอย่างเดียว
มิหมายใจสู่อโยธยาต่อ
นายเดิมคืนมาเป็นคนเคยถูกคอ
ใจจดจ่อเช่นกันเรานั้นรู้
๏ ครั้งเดินทางมากลางไพรได้จดจ้อง
คงจิตข้องเรื่องนายเก่าของเขาอยู่
เห็นสายตาทุกเวลาที่พิศดู
ประหนึ่งผู้ใกล้ชิดเชิงอาชา”
๏ “แม้นหากนายวาร์ษไณย์มิไปด้วย
ฉันจักช่วยราชันคัดสรรหา
ผู้ที่มีฝีมือการขี่ม้า
ในวิทรรภ์พารามาทดแทน
๏ ณ เมืองนี้ฝีมือม้าหาด้อยไม่
ต้องหาได้เร็วพลันเป็นมั่นแม่น
คัดมือหนึ่งเยี่ยมดีแห่งดินแดน
จนเหมือนแม้นปรารถนาราชาชัย”
๏ “ความคิดท่านนั้นดีที่ปรารถนา
จะสรรหาสารถีดีให้ใหม่
แต่ขอขัดตัดประเด็นมิเป็นไร
หมายเพียงได้ผู้ร่วมทางเพียงอย่างเดียว