Re: O หอมละมุน .. กลางฝุ่นฝน .. O
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 09:53:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: O หอมละมุน .. กลางฝุ่นฝน .. O  (อ่าน 6045 ครั้ง)
สดายุ
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 15
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 185



« เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2018, 04:26:PM »




O เพรงวาสน์ เมื่อพาดช่วง .. O







O ท่ามกลางเสียงหลากหลายที่รายล้อม
ก็พรั่งพร้อมรูปรอย .. อยู่คอยท่า
มีหัวใจผู้ถวิล, รูปจินตนา
ล่องลอยพาชาติภพ .. กรรทบกัน
O วาบ-วงแสงปลั่งช่วงในดวงตา
นั้น-เหมือนว่าโลมลูบด้วยรูปฝัน
ผุด .. ล่ม .. แล้ว-เวียนว่ายที่ปลายวัน
รายล้อมใจนี้-พลัน .. ให้สั่นรัว
O แววตาออดอ้อน-แซม .. เนียนแก้มอิ่ม
ก็เผยแววซ่อนยิ้ม-พรับพริ้ม .. ยั่ว
มองเห็นความรมย์รื่น .. นั้นตื่นตัว-
เข้าล่มความหม่นมัวจากหัวใจ
O รูปองค์เอย .. ผ่านภพมาจบต้อง
พาดรูปพ้องภาพฝัน .. สู่วันใหม่
อิริยารูปจริต .. หรือ ผิดไป-
จากฝันใฝ่ในจิต .. แม้-นิดเดียว ?
O หรือคาบยามแรงถวิล .. เริ่มดิ้นรน
เมื่อใจคนแต่ละล้าละลังเหลียว
คอยออดอ้อนแว่วมา, รูปหน้าเรียว-
จะโน้มรูปกอดเกี่ยวทุกเสี้ยวใจ
O รูปองค์เอย .. เผยภพบรรจบแล้ว
จะพาความผ่องแผ้ว .. เลือนแล้วไฉน
ควรต้องอยู่ผูกพันร่วมกันไป
คลี่สายใยล้อมขวัญ .. เกินบั่นทอน
O วาบ-วงแสงปลั่งช่วง .. ภาพช่วงนั้น
ค่อยไหวสั่นเนตรชม้าย .. เหลือบคล้าย .. อ้อน
แว่วในโสตเสียงเย้า .. ยั่ว .. เง้างอน
แต้มอกใจอาวรณ์สะท้อนสะท้าน
O หรือนี่ .. ฤทธิ์อำนวยของทวยเทพ
พาสบ .. เสพ .. รูปภาคแล้วยากผ่าน
ดั่งภู่ผึ้งตื่นระลอก .. หอมดอกมาลย์
เสพรสหวานซ่านสิ้นทั้งอินทรีย์
O ยิ่งกว่าผึ้งภู่บินล้อมกลิ่นมาลย์
ที่เบ่งบานหอมสิ้นทั้งกลิ่นสี
แต่รับรู้หอมหวานรูปคราญมี
ก็สุดที่เหนี่ยวใจรั้งให้รอ
O โอ หรือใจสั่นรัว .. จากยั่วเย้ย-
เขาเฝ้าเอ่ยเอื้อนออกเพียงหลอกล่อ
ให้รับรู้รูปเสียง .. จนเพียงพอ-
ช่วยเติมต่อเสน่หาแรงอาลัย
O หรือเพียงว่า .. รูปฝันมาพลันพ้อง-
กับผุดผ่องรูปคราญ .. เพื่อผ่านให้-
มือที่มองไม่เห็น .. บีบเค้นใจ-
จนสั่นไหวเผยช่วงที่ดวงตา
O ดูเถิด .. แววยิ้มยั่วไม่กลัวเกรง-
จะข่มเหงใครเลย, หรือ-เผยหน้า-
หมายแทรกแทนรูปฝันแล้วบัญชา-
ให้คอยหาคอยเห็น .. อยู่เช่นนั้น ?
O เมื่อมีรูป, มีใจสั่นไหวอยู่
สบ-รับรู้ .. แล้วใครเล่าไหวหวั่น ?
เมื่อเพียง .. ใจ-รูปภพ .. บรรจบกัน-
ย่อมต้องสั่นสิ้นทั่วทั้งหัวใจ
O เมื่อมีรูป, ภาพฝันคอยสั่นรัว
เย้า-หยอกยั่ว .. ออดอ้อน, ที่อ่อนไหว-
จะเป็นภาพเวียนวก .. หรืออกใคร-
รู้ดีแล้วใช่ไหม .. อกใจนั้น ?
O เหลือแต่ควรต้องคิด .. รับผิดชอบ
อยู่คอยปลอบ .. ประโลมให้ .. ผู้ไหวหวั่น-
รับแรงชู้อ่อนหวาน .. ส่งผ่านพลัน
ล่มรูปฝัน .. ทอทาบด้วยภาพจริง
O โอ .. แววตาวาบตอน .. ผู้อ่อนไหว-
ยั่วล้อใจอาวรณ์ .. ออดอ้อนยิ่ง
ผ่อนรูปนามโน้มแนบลงแอบอิง
เพื่อถ่ายทิ้งรูปฝันจากสัญญา
O ยิ่งกว่าแสงปลั่งช่วงบนสรวงนั่น
คือรูปฝันหยัดรอย .. อยู่คอยท่า
ผุด .. รูปความผ่องแผ้วไม่แล้วลา
รายล้อมด้วยเสน่หา .. เพรียก-อาลัย
O ท่ามกลางเสียงหลากหลาย, แว่วคล้ายว่า-
จักเผยรูป .. ออกมาร่วมปราศรัย
โอ ศัพท์เสียงแว่วอยู่ .. จากผู้ใด-
บอกว่า .. ทั้งหัวใจ .. มอบให้แล้ว !

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=12-2014&date=30&group=11&gblog=609&fbclid=IwAR3jo8GG8rQEbJ-n4vlTnu6Vqglwv_WB-Bs30AllDzBX_U-HHDRsnzngSpc

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

สุวรรณ, พี.พูนสุข, รพีกาญจน์, วลีลักษณา

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s