๐๐ โชติช่วงดวงจินต์ ๐๐
..กาพย์ฉบัง ๑๖..
๏ บัวอรุณกรุ่นกลิ่นรินระรวย
กาบกลีบจีบสวย
ซ้อนซับซ่อนสร้อยร้อยหวาน
๏ สายลมล่องลิ่วพลิ้วผ่าน
พรมเพลินเนิ่นนาน
เนื่องนับวันคืนรื่นเรียง
๏ ฟ้าใสใจชื่นตื่นเสียง
วิหคปร๋อคลอเคียง
จากคบเจื้อยแจ้วแพร้วคำ
๏ บัวเพ็ญเย็นฉายพรายฉ่ำ
กาบก่ายส่ายรำ
แย้มรับพรพราวกราวฝน
๏ ดอกใบบานแบ่งแข่งตน
หอมอวลชวนยล
ชูระยับยวนจิตพิศตาม
๏ ดอกเผยเอ่ยถ้อยร้อยความ
มากเคล็ดเกร็ดงาม
เงยงอกอวดฝักหักกิน
๏ ชมบัวทั่วไทยใสสินธุ์
อิสระดวงจินต์
บรรจบส่งใจถึงใจ
๏ ล่องเรือเอื่อยโอบโฉบใบ
ตูมบานแกว่งไกว
เอื้อมกอดปลอดโปร่งโล่งอุรา..๚ะ๛
*กำหนดให้ วรรคที่ ๓ คำที่ ๒ ของทุกบท รับสัมผัสอักษรด้วยคำตาย..
..พี.พูนสุข..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
