คำหอมหวานซ่านซึ้งคนึงหา
ปานชีวาอิ่มอุ่นกรุ่นถวิล
ยามสายลมโชยผ่านม่านเมฆินทร์
ธรณินทร์รู้สึกนึกคร่ำครวญ
แม้นหอมเตือนเบือนปิดมิผิดแผก
อาจจำแนกแยกได้ในบางส่วน
มะโนน้อมย่อมคิดจิตรัญจวน
ทุกสิ่งล้วนสร้างสุขลืมทุกข์ไป
ถึงจะเรียงนิยามความเบาหนัก
อันว่ารักรักมั่นแสนหวั่นไหว
มีกี่คนกันเล่าจักเข้าใจ
สี่ห้องดวงฤทัยยังไร้แวว
จึงหันมาหากวีคีตศิลป์
มิยลยินเรื่องเก่าเราเคยแกร่ว
เลิกมัวเมาเช้าสายคล้ายหมดแนว
เลิกกินแห้วแล้วหนอขออำลา
ยามโศกเศร้าเหงาทรวงทุกช่วงช้ำ
เขียนกลอนย้ำบ่อยบ่อยไว้คอยท่า
บรรยายความแต่ต้นด้นวาจา
เป็นภาษาสื่อรักจากดวงจินต์
พันทอง
๒๕/๙/๖๑
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
