O ระยะเปลี่ยนผ่าน .. O
O มองเห็นไหม .. ต่างช่วงของห้วงคิด
ใช่ว่าคือถูกผิด-ในจิตเขา
หรือว่าคือถูกผิด-ในจิตเรา
หรือมัวเมา ยึดติดกับจิตใคร ?
.
O หัว-ก้าวหน้า, ล้าหลัง แว่วดังอยู่
ฟัง-รับรู้ คุณค่าที่อาศัย
คือต่างช่วงความคิดที่ผิดไป
คือสายตายาวไกลที่ผิดกัน
.
O เที่ยวทางทอดเบื้องหน้าต่อตาเห็น
เปลวแดดเต้นลอยเลื่อนเฝ้าเตือนฝัน
ทางคดโค้งหลืบเลี้ยวมือเกี่ยว-พัน
ร่วมมุ่งมั่นสู่ปลาย .. จุดหมายเดียว
.
O ถูกผิด - ใช่ก้าวย่างที่ต่างช่วง
หากต้องห่วงกันบ้างระหว่างเที่ยว
ทุกรอยแยกห่างกันต้องขันเกลียว
นิ้วทุกเรียวเกี่ยวพันผูกกันไป
.
O ขณะดุ่มเดินย่างไปข้างหน้า
ทั้งเร็ว, ช้าก้าวย่างย่อมต่างได้
อาจผ่อน-เร่งแตกต่างด้วยทางไกล
แต่ว่าใช่แตกต่างปลายทางจร
.
O ผ่านเส้นทางคดเคี้ยวพึงเหลียวหลัง
เพื่อหยุดฟังเสียงผู้ช้าดูก่อน
เสียงโหยจากเหนื่อยล้า-ช่วยอาทร
ก้าวพึงผ่อนยกย่างเป็นบางครั้ง
.
O ย่อมเป็นเพียงก้าวย่างที่ต่างช่วง
ใช่ตุ้มถ่วงล่ามลากพ้นฟากฝั่ง
คือแตกต่างคุกคาม-ใช่ความชัง
หากเป็นความคาดหวังพ้นวังวน
.
O ชะลอเท้ารอบ้างในทางเที่ยว
ผ่านโค้งเลี้ยวเหลียวหลังสักครั้ง-หน
ให้รู้ว่าช่องว่างระหว่างคน
มีรอบรู้, สับสน .. อยู่อลเวง
.
O ที่จุดหมายปลายทางอาจต่างอยู่
ด้วยรับรู้ทีละจุดยามรุดเร่ง
ฟังเสียงนกกำหนดเป็นบทเพลง
มองพิศเพ่งเพียงไม้แกว่งใต้ลม
.
O จึงระหว่างหัวแถวถึงแนวท้าย
ความซัดส่ายต้องปรับคอยขับข่ม
พ้นไปจากอัตตาขับคารม
ต่างเพียงร่ม, ลมเห่, ช่วงเวลา
.
O อาจจำต้องผ่อนผันรอกันบ้าง
กลบช่วงต่าง, จำนง-ทุกองศา
ปิดเส้นทางยืนหยัดแรงอัตตา
ด้วยหัวใจแกร่งกล้าไม่ล้าโรย
.
O ประคับประคองรั้งฉุด - เร่งรุดเถิด
ร่วมกันเปิดศึกกล้าไม่ล้า-โหย
ข่มกลั้นหยดน้ำตาจากปร่าโปรย
ให้ลมโชยเฉื่อยช้ารับปรารมภ์
.
O จึงระหว่างความเขา-ความเราว่า
เพียงเวลาแตกต่างที่สร้างสม
ระหว่างถ้อยคำโขกสับและรับชม
คือช่วงล่มหลากฝันเหลือฝันเดียว
.
O จึงระหว่างความเขา-ความเราว่า
ดี-ชั่วช้า ในพากย์จึงกรากเชี่ยว
เก็บอัตตาเอาฝันมาฟั่นเกลียว
ร่วมรั้งเหนี่ยวสังคมอุดมธรรม !
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=09-2014&date=13&group=41&gblog=53
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
