หน้า ๘๖
๏ ย้ำความโศกยิ่งสุดฝืนสะอื้นไห้
ชลนัยน์ไหลรินต้องผินหน้า
จึงครานั้นวรราชมารดา
พระทรงจำนรรจาปลอบยาใจ
๏ “แม่จงวางเรื่องเศร้าชั่วคราวก่อน
ชำระองค์เปลี่ยนอาภรณ์ให้สดใส
แล้วพักผ่อนหลับนอนยั้งวังเวียงชัย
การณ์ต่อไปจักตามหาสวามี
๏ มิต้องคิดให้หนักเราจักช่วย
คอยอำนวยให้นางอย่างเต็มที่
ทวยทหารชาญชัยในเจที
อีกเสนาบดีผู้ปรีชา
๏ กระจายออกสืบค้นทุกชนบท
และกำหนดเป้าหมายเข้าในป่า
แคว้นมณฑลทุกหนทางต่างพารา
จนพบหน้าพระนลภูวนัย”
๏ “โอ้พระราชมารดาปรานีนัก
ชวนอยู่พักทั้งจักหาสามีให้
ฉันยังมีเรื่องมิควรกวนพระทัย
ขอประทานอภัยใคร่ครวญดู
ชลนัยน์ไหลรินต้องผินหน้า
จึงครานั้นวรราชมารดา
พระทรงจำนรรจาปลอบยาใจ
๏ “แม่จงวางเรื่องเศร้าชั่วคราวก่อน
ชำระองค์เปลี่ยนอาภรณ์ให้สดใส
แล้วพักผ่อนหลับนอนยั้งวังเวียงชัย
การณ์ต่อไปจักตามหาสวามี
๏ มิต้องคิดให้หนักเราจักช่วย
คอยอำนวยให้นางอย่างเต็มที่
ทวยทหารชาญชัยในเจที
อีกเสนาบดีผู้ปรีชา
๏ กระจายออกสืบค้นทุกชนบท
และกำหนดเป้าหมายเข้าในป่า
แคว้นมณฑลทุกหนทางต่างพารา
จนพบหน้าพระนลภูวนัย”
๏ “โอ้พระราชมารดาปรานีนัก
ชวนอยู่พักทั้งจักหาสามีให้
ฉันยังมีเรื่องมิควรกวนพระทัย
ขอประทานอภัยใคร่ครวญดู
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
