หน้า ๕๗
๏ จิตและกายคลายคลอนด้วยอ่อนล้า
กลีเพิ่มฤทธาคร่าข่มเหง
ให้มุ่งมั่นดั้นดงไปไม่โคลงเคลง
บีบให้เร่งฝีเท้าเข้าป่าลึก
๏ ครานั้นทมยันตีศรีสมร
พลิกเอวอ่อนสักครู่เริ่มรู้สึก
เหลียวแลหาสวามีฤดีระทึก
มิอยากนึกถึงการณ์เคยหวั่นใจ
๏ เริ่มเอ่ยคำพร่ำพจี “โอ้พี่จ๋า
ภัสดาคนดีอยู่ที่ไหน
มาหาเมียเถิดนะจะช้าไย
น้องหวั่นภัยที่เผชิญเหลือเกินแล้ว
๏ ทมยันตีนิรมลวิ่งค้นหา
รอบชายคากระท่อมไพรหัวใจแป้ว
โอ้พี่ยาเมตตาเลิศจิตเพริศแพร้ว
พระผัวแก้วอย่าล้อเล่นอยู่เช่นนี้
๏ กำบังองค์ตรงไหนไพรพฤกษา
หลังโขดเขินเนินผาเถื่อนวิถี
มาเถิดหนอพ่อยอดชู้องค์ภูมี
เร็วก่อนที่น้องดับดิ้นสิ้นใจลง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
