ชอบเป็นพิเศษ ระยะหลังอ่านเรื่อง "เพลงยาวอยุธยาวสาน” คราใด
ทำให้นึกถึงพระเอกนางเอกในละครดังสองเรื่อง คือ
“บุพเพสันนิวาส” กับ “หนึ่งด้าวฟ้าเดียว”
ต้องย้อนกลับไปดูบางตอนอีกหลายรอบ
ดูได้ดูดีมิเคยเบื่อเลยหนา..
ที่พิเศษจริง ๆ ก็เพราะกวีกล่าวถึงยุคทองของวรรณคดีในสมัยสมเด็จพระนารายณ์
อ่านแล้ว..เหมือนรู้จักกวีหลายท่านมาแต่ชาติปางก่อนเจ้าค่ะ
๓๖๔. ทุกกิจการบ้านเมืองเปรื่องประสิทธิ์
ล้วนสัมฤทธิ์ด้วยพระผลานิสงส์
อีกปรีชาเชี่ยวอักษรกาพย์กลอนทรง
พระเกียรติยงเยี่ยงศรีกวีชาญ
๓๖๕. พระราชสำนักนั้นบันลือเลื่อง
เป็นยุคทองอันประเทืองเบื้องบทสาร
ชั้นแต่นายประตูโอ่โต้กลอนกานท์
กวีจารพจีเพริศเกิดหลายคน
๓๖๖. อาทิศรีปราชญ์ผู้ไพรูลักษณ์
เชี่ยวชาญนักโคลงฉันท์ประพันธ์ผล
อนิรุทธ์ กำสรวล ล้วนนิพนธ์
ตายแต่ตนแต่ชื่อยังลือชา
๓๖๗. พระโหราธิบดีพจีแจ้ง
ผู้สรรแต่งจินดามณีศรีภาษา
บทเรียนแรกของเหล่ากุมารา
ปรากฏมาจวบลุปัจจุบัน
๓๖๘. พระมหาราชครูปราชญ์ผู้ใหญ่
แต่งเสือโคคำฉันท์ไว้ให้กล่าวขวัญ
สมุทรโฆษตอนต้นยุบลบรรณ
ประดับวรรณศิลป์ศรีกวีวาร
๓๖๙. ศรีมโหสถปราชญ์ราชบัณฑิต
เริ่มลิขิตกาพย์ห่อโคลงจรรโลงสาร
โคลงอักษรสามหมู่ดูตระการ
ยอพระเกียรติ นิราศขานกานท์กวิน
๓๗๐. อีกกวีนิรนามผู้งามพจน์
จารจรดวรรณกรรมล้ำค่าศิลป์
คือลิลิตพระลอยอระบิล
เป็นงานชิ้นเลอเลิศชนเทิดทูน
๓๗๑. สมเด็จพระนารายณ์เองเชลงลิขิต
โคลงภาษิตสามระบิลไม่สิ้นสูญ
สมุทรโฆษคำฉันท์อันจำรูญ
บ่งพิบูลปรีชากล้ากวี
๓๗๒. เจ้านายฝ่ายหน้าในล้วนใฝ่พจน์
ทวาทศมาสของปราชญ์สี่
นิราศหริภุญไชยไว้วาที
พระเทพีฝ่ายในไกรนามเนือง
๓๗๓. รัชกาลนานยาวอันก้าวหน้า
สามสิบสองพรรษาธานีเฟื่อง
ครั้นสิ้นบุญอุ่นเกล้าเศร้าใจเคือง
ไทยทั้งเมืองหม่นไหม้อาลัยลาญ ฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
