๐ ทดท้อทนบนทางที่ย่างก้าว
ฝ่าความหนาวเหน็บเนื้อราวเถือร่าง
ท่องมรรคามาลย์คลุมบนหลุมพราง
ทอดลาดขวางวางรายสุดสายตา
๐ ต้านลมหนาวลมร้อนต่างตอนโลก
พัดพาโศกโยกคลอนทุกตอนฝ่า
สุข-ทุกข์ต่างเวียนสบวนลบลา
เอื้อมมือคว้าหาฝันก็พลันกลาย
๐ ลมร่ายลวงล่วงผ่านบนลานจิต
ฝากแฝงพิษซึมซ่านแทบรานสลาย
เจ็บร้าวจนซมซานจวนปราณวาย
เพียงรำพายพ้นผ่านตามกาลพา
๐ ยังหยัดยืนฝืนก้าวแม้หนาวเหน็บ
แม้ยอกเจ็บเจียนตายก็บ่ายหน้า
ให้มันรู้ว่าโลก โชคชะตา-
จะพลิกฟ้าพลัดฝันถึงวันใด
วลีลักษณา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
