จมอยู่กับความอ้างว้าง
ยังไม่คิดจะปล่อยวางเรื่องวันก่อน
เมื่ออดีตทำให้ปัจจุบันสั่นคลอน
จะเขียนกลอนแบกความในเล่าให้ฟัง
ฉันเป็นผู้หญิงน้อยวาสนา
ที่ผ่านมาใช้ชีวิตอยู่กับความหลัง
มีผู้ชายคนนึงอยู่ข้าง ข้าง คอยเติมพลัง
อนิจจัง พอเริ่มนานก็เปลี่ยนไป
ผ่านไปนานแสนนาน
ชีวิตเริ่มเบ่งบาน มีความรักเข้ามาใหม่
ฉันรับไว้แต่ลึก ลึก ในจิตใจ
ยังไม่ต้อนรับคนใหม่ จึงทำให้คนเผลอใจเจ็บไป เจ็บมา
ครั้งแล้วครั้งเล่า
จนไม่อยากลอง คบหา
หากต้องทำให้ใครอีก เสียเวลา
หยุดตัวเองดีกว่า ทำร้ายใคร
แล้วก็กลับมาจมปลักกับชีวิตที่ไร้ความหมาย
โคตรเสียดายทุกนาทีที่ทิ้งไว้
ไม่อาจเดินอย่างรวดเร็วกลัวสะดุดทุกครั้งไป
ค่อย ค่อยจมและดิ่งลึกลงไป ในความทรงจำครั้งใหญ่ ที่ไม่ลืม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
