จากวันนั้น . . . จนถึงวันนี้
ทุกอย่างที่ควรจะมี . .. กลับไม่มีให้เห็น
ฉันอยู่บนโลกที่มีฉันหรือไม่ . .. ก็ไม่จำเป็น
อยู่ท่ามกลางสายลมเย็น . .. ที่พัดผ่านไปเพื่อใคร
ภายใต้แสงตะวัน ~ ที่ไม่ได้มีไว้เพื่อฉันเพียงคนเดียว
แม้แต่รอยยิ้มของพระจันทร์เสี้ยว . .. ยังดูหม่นไหม้
หัวใจที่เคยมีไว้เพื่อฉันแต่แปรเปลี่ยนเป็นเพื่อใคร
มันทำให้ฉันหลับลงแล้วฝันร้าย . ..
ตื่นก็เหมือนตาย . .. อยู่ทุกวัน
ทำไมเขายังยิ้มได้
ทั้ง~ทั้งที่ผูกความเดียวดายไว้ที่ฉัน
ได้เรียนรู้ว่าสุขทุกข์ของคนเรา “ไม่เท่ากัน”
จากคนเคยใกล้ตัวนั่น . .. ไม่ใช่ใคร
จากวันนั้น . .. จนถึงวันนี้
เขาเปลี่ยนโลกทั้งใบของฉันที่มี . . . เป็นหมองไหม้
จากคนเชื่อในรักแท้ . .. เปลี่ยนแปรเป็นไม่ไว้ใจ
ได้เรียนรู้อะไรต่อจากวันนั้นมากมาย . ..
โดยเฉพาะความลำบากของการกลับมาหายใจ . .. เพื่อตัวเอง~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
