.jpg)
๐เเค่ยืนมอง ใจก็สั่น มันไม่กล้า
นัยต์ดวงตา สั่นสะท้าน ทานไม่ไหว
เพียงคำเดียว "เราเลิกกัน" สั่นข้างใน
ปานหัวใจ ใกล้จะขาด ไม่อาจมอง
๐ความเหน็บหนาว กับน้ำตา ที่ไหลนอง
แล้วสมอง บ่มความคิด จิตสิ้นหวัง
เหมือนโลกนี้ หรือเพียงฉัน ฝันลำพัง
หมดความหวัง พังทลาย ไม่อาจคืน
๐ยากจะขอ ละทุกข์โศก โลกมนุษย์
เสวยสุข ทุกข์โลกันต์ ฝันหมองไหม้
ยังดีกว่า ตื่นพบหน้า คนหลายใจ
ชาติใดใด ขออย่าได้ พบอีกเลย
ศรีวรมัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
