มิ ต ร รั ก เ ตื อ น ฉั น ด้ ว ย ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย
มีเงาจันทร์เคลื่อนไหวหลังม่านฝน
ที่ที่มีความมีอยู่ ย่อมมี ค ว า ม ไ ม่ มี ปะปน
เราเสี่ยงโชคอยู่บนการคุกคามด้วยความเปลี่ยนไป
ห ว า น และ ข ม ในดวงตาที่จ้องมอง
ความจริง...ความรักจับต้องไม่ได้
เรามีตัวตนอยู่ในความทรงจำที่ตายไป
สู้รบอยู่ใน ส ง ค ร า ม ห ย า ด น้ำ ต า.............!!
มิ ต ร รั ก เ ตื อ น ฉั น ด้ ว ย ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย
วันเวลาจักนำพาความเจ็บปวดครั้งใหม่มาหา
ไม่มีฉัน เขา หรือใคร...ตราบที่ตะวันยังทิ้งแสงอำลา
อย่าตามหารักแท้ใต้ผืนฟ้า...หากเขายัง มิ รู้ ค่ า แ ห่ ง หัว ใ จ.
ขอบคุณรูปภาพจาก Memories of a Geisha
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
