จะให้เริ่ม อย่างไร เมื่อใจหมด
จะกำหนด อย่างไร เมื่อใจหมอง
จะนับหนึ่ง อีกครั้ง เพียงนั่งมอง
จะนับสอง คงยาก ลำบากเกิน
ไม่แน่นอน ก่อนนั้น ใจฉันเจ็บ
เหมือนโดนเล็บ ทิ่มแทง แสร้งห่างเหิน
แม้วิงวอน อ้อนหา หันหน้าเมิน
เธอยังเดิน ไม่แล แม้หางตา
ความรู้สึก ครานั้น ดั่งฝันร้าย
นอนฟูมฟาย กายช้ำ พร่ำเพ้อหา
เธอไม่มอง เหยียบย่ำ ด้วยวาจา
จนอุรา เหลวแหลก แทรกซุกทรวง
ยิ่งนับวัน ยิ่งห่าง ทางรักร้าว
น้ำตาสาว ไหลหลั่ง ดังบ้าป่วง
ไร้วิญญาณ นานเนา เผาแดดวง
กลกามลวง เล่ห์เหลี่ยม ใครเทียมทัน
ฉันคุกเข่า อ้อนวอน ก่อนเลิกร้าง
เธอยังอ้าง เรื่องอื่น แสนกลืนกลั้น
บอกฉันดี เกินไป อะไรกัน
ความสัมพันธ์ สิ้นสุด สะดุดลง
ถึงวันนี้ วันไหน ไม่ขอกลับ
อย่ามาปรับ ความนัย ไม่ประสงค์
ใจด้านชา มานาน มานเริ่มปลง
ฉันมั่นคง แม้ขาดคู่ รู้ไว้เธอ
พันทอง
๙/๑๑/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
