ไม่เพียงแต่น้ำตาที่ลาร่วง
เธอยังพ่วงขี้มูกมาไหลบ่าเหมือน
น้ำลายยืดแถมด้วยช่วยย้ำเตือน
แทบอยากเบือนหน้าหนีมณีจันทร์
ที่ดาวรุมเพราะย้ำสมน้ำหน้า
ตมิสาอย่าหลงทะนงขวัญ
คืนข้างแรมเธอลาประภาวรรณ
ปล่อยดาวนั้นหมองหม่นบนอัมพร
มาเรียกร้องเห็นใจคงไร้สิ้น
หมู่ดารินทร์ผินหลบจบสังหรณ์
อยากจะให้โอกาสสวาสดิ์รอน
ทิวากรก็หวั่นจันทร์จะลา
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
