อยากจะเถียง แทนควาย ให้ตายชัก
ชอบมาปรัก หักหาญ มานถลำ
ชอบด่าทอ ก็ควาย ควายระกำ
แสนชอกช้ำ จริงหนอ ท้อเสียจัง
พอคนโง่ ก็เปรียบ เหยียบให้มิด
เดี๋ยวฉันขวิด ไส้ทะลัก ปักกลางหลัง
ให้รู้ดำ รู้แดง แกล้งชิงชัง
เถอะระวัง ยั้งไม่อยู่ จะสู้ตาย
ให้ใครเขา ลือชา ว่าควายเก่ง
อย่าข่มเหง ให้มาก นักสหาย
หากหงุดหงิด ขึ้นมา หูตาลาย
ด่าให้ควาย อีกหน ไม่ทนแล้ว
พันทอง
๓/๖/๕๗