กลอนไม่หวาน ท่านเอ๋ย เคยหรือไม่
อ่านแล้วไร้ อารมณ์ หมายข่มเหง
กลืนไม่เข้า เว้าวอน มาสอนเพลง
ดีดบรรเลง ล่องลอย พลอยชื่นชม
หยิบตรงโน้น ตรงนั้น มาปั้นแต่ง
ยิ่งทะแม่ง แคลงจิต สนิทขม
เวียนรวนไป ในกานท์ นานจ่อมจม
กลอนไม่คม ขมเข็ด ดั่งเม็ดทราย
ทั้งขึ้นต้น ลงท้าย แทบขายหน้า
จ่อปากกา พาให้ ใจสลาย
เขียนแล้วขีด ขูดฆ่า หูตาลาย
จวบจนสาย บ่ายคล้อย แสนน้อยใจ
อ่านกลอนอื่น รื่นนัก ปักใจซึ้ง
หวานประหนึ่ง ผึ้งรวง ทรวงหวั่นไหว
เร้าอารมณ์ พรมพร่าง กลางฤทัย
โลมลูบไล้ แล่นลิ่ว ปลิวทะยาน
กลอนไม่หวาน นานวัน นั้นยิ่งกร่อย
เติมตาลอ้อย คอยหยด รสซาบซ่าน
ด้วยขาดรัก พักตร์เหี่ยว เปลี่ยวดวงมาน
จึงขอวาน เมตตาหน่อย ยังคอยรอ
พันทอง
๖/๔/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
