มานั่งยิ้มอิ่มคำลำนำเอื้อน
จากผองเพื่อเยือนอ้อนป้อนภาษา
รับขวัญยืนคืนเหย้าหยอกเย้าพา
รื่นวิญญาณ์เริงสนานแห่งบ้านกลอน
สุขใดเล่าเท่าเทียบจะเปรียบได้
ชื่นสุขใจด้วยกลมนตร์อักษร
ที่ห่างหายไม่จางเจือเอื้ออาทร
ยังคงต้อนรับสู่เป็นคู่กานท์
สุต่อถ้อยภาษอาจช้าบ้าง
เหมือนเปราะบางทางสมองไม่คล่องสาน
บางครั้งดูเลอะเลือนบิดเบือนงาน
ด้วยเหตุการณ์บางอย่างมันค้างคา
พิษยาแทรกแลกโรควิโยคย้อน
โรคนี้ผ่อนแต่อื่นกลับยื่นหา
รักษาตามอาการอย่างนั้นมา
อย่าถือสาหากบางวันเหมือนหันไกล...
“สุนันท์ยา”
อาการของสุอย่างที่เปรยๆไว้บ้างที่เฟส
พี่ดอกกระเจียว คงเข้าใจนะคะ
บางวันเหมือนแกล้ง เช้าๆดีอยู่พอบ่ายก็แย่ลงซะงั้น
ขอบคุณมากค่ะ กลอนต้อนรับน่ารักมากค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
