ขอขอบคุณไมตรีที่โอบเอื้อ
มอบจุนเจือดั่งน้ำชุ่มฉ่ำใส
เห็นอักษรต้อนรับซาบซึ้งใจ
ที่ห่างไกลใฝ่หาเป็นอาจิณ
คิดถึงอยู่มิคลายด้วยใจโศก
อยู่บนโลกระทมตรมถวิล
หลายครั้งหนอ่อนล้าน้ำตาริน
จวนจะสิ้นชีวาลับลาลง
คิดถึงเพื่อนเรือนรักสลักฝัน
เคยจำนรรจ์ต่อความตามประสงค์
หยอกเย้ายวนชวนรักพิทักษ์คง
เพื่อดำรงฝั่งฝันที่มั่นปอง
ฝากวลีรินร่ายเป็นสายรัก
ไว้แทบตักผองมิตรยามจิตหมอง
หวังพี่เพื่อนช่วยซับประคับประคอง
อยู่เคียงคล้องร่วมฝันสุนันท์ยา...
“สุนันท์ยา”
ขอบคุณมากค่ะลุง ไพรฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
