หนทางเดินของฉันมันมืดมิด
มิกล้าคิดเทียมจันทร์ฝันเผยอ
นั่งรำพันเดียวดายได้แต่เพ้อ
หวังมากไปเกรงเก้อเธอสูงจัง
แค่ละอองหมองขุ่นฝุ่นดินล่อง
ไร้ใครข้องมองเมินเดินหันหลัง
จำต้องขายลอตเตอรี่ไม่มีตังค์
บางทีนั่งขอทานสะพานลอย
โลกของฉันนั้นแคบต้องแอบข้าง
ไม้นำทางตลอดแดกรอดกร่อย
ชายสักคนสนไหมใจยังคอย
ฉันตาบอดช่วยหน่อยอย่าปล่อยรอ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
