ความอ้างว้าง ความเจ็บช้ำ ทำให้คิด
ช่วงชีวิต ที่ขาดเธอ เพ้อแค่ไหน
อันคู่นอน หาไม่ยาก มีมากไป
แต่คู่ใจ นั้นยากยิ่ง หญิงคู่ควร
ความผิดพลาด ฉันมิไป แก้ไขได้
ต่อให้ตาย ย้อนคืนมัน อยากผันหวน
ความเจ็บเธอ รู้ว่าฉัน มันสมควร
ให้เธอด่วน จากกันไกล สิ้นใยดี
แต่เธอจ๋า ทุกๆวัน ที่หันจาก
ฉันลำบาก ข่มตาลง ที่ตรงนี้
ความเจ็บปวด ยิ่งเพิ่มพูน คูณทวี
จนไม่มี เหลือความสุข ในทุกวัน
การอภัย รู้มันยาก แต่หากให้
สัญญาใจ ว่าไม่ทำ ย้ำจากฉัน
สิ่งที่ผ่าน ไม่ทำซ้ำ ขอจำมัน
ชั่วนิรันดร์ ไม่อีกแล้ว นะแก้วตา
ช่วงชีวิต ที่ขาดเธอ เพ้อแค่ไหน
อันคู่นอน หาไม่ยาก มีมากไป
แต่คู่ใจ นั้นยากยิ่ง หญิงคู่ควร
ความผิดพลาด ฉันมิไป แก้ไขได้
ต่อให้ตาย ย้อนคืนมัน อยากผันหวน
ความเจ็บเธอ รู้ว่าฉัน มันสมควร
ให้เธอด่วน จากกันไกล สิ้นใยดี
แต่เธอจ๋า ทุกๆวัน ที่หันจาก
ฉันลำบาก ข่มตาลง ที่ตรงนี้
ความเจ็บปวด ยิ่งเพิ่มพูน คูณทวี
จนไม่มี เหลือความสุข ในทุกวัน
การอภัย รู้มันยาก แต่หากให้
สัญญาใจ ว่าไม่ทำ ย้ำจากฉัน
สิ่งที่ผ่าน ไม่ทำซ้ำ ขอจำมัน
ชั่วนิรันดร์ ไม่อีกแล้ว นะแก้วตา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
