ยังไม่สายหรอกหนา...อย่าท้อแท้
มันเพียงแค่...ความสัมพันธ์...ที่เริ่มหวั่นไหว
ความระแวง...แฝงห่างกันบ่อย...บวกความน้อยใจ
บอกตรงๆว่ายังไม่มีใคร...เข้ามาเคียงใกล้..นอกจากเธอ
ดวงใจดวงนี้...มอบความรักภักดี...แด่เธอคนนี้เพียงหนึ่ง
ยังซาบซึ้ง..ตรึงตรา...ยามนิทรา ยังผวา...พร่ำเพ้อ
อบอุ่นใจทุกครั้ง...นับคืนนับวัน...แม้ในความฝัน...จะได้เจอะเจอ
แม้ยามนอนยังละเมอ...ว่า รั ก เ ธ อ...รั ก เ ธ อ เ ส ม อ...มิเคยลืมเลย
ไพร พนาวัลย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
