Re: เชิญบ้าง.......เชิญแต่งฉันท์พันบท......โดยใช้เวลาสักสิบปีน่าจะพอ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 05:10:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: เชิญบ้าง.......เชิญแต่งฉันท์พันบท......โดยใช้เวลาสักสิบปีน่าจะพอ  (อ่าน 209708 ครั้ง)
ศรีเปรื่อง
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 220
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 371


ข้าพเจ้าเพียงใช้บทกวี...เพื่อหย่อนฤดี


« เมื่อ: 19 กุมภาพันธ์ 2014, 10:47:PM »

(มาณวกฉันท์ ๘)

ทอรจเรข                 เสกบทฉันท์
เล่หประพันธ์              หมายมิตรยล
ตั้งอุระคล้อง              จองอนุสนธิ์
เรื่องทิพดล               ผลสัตยา


(ลลิตาฉันท์ ๑๒)

http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3618
 
รักเธอเสมอนภและดิน          ยุพินประภา
ไม่เปลี่ยนหทัย ณ วนิดา        แถลงยุบล

ถึงนางสวรรค์สิริพิลาศ          สะอาดสกนธ์
มายั่วดนู ฤ ก็มิสน               มโนมิคลอน

แต่รุ่งอรุณสุริยะแจ้ง             ลุแสงจะรอน
อกชายคนึงเฉพาะสมร          มุสาบ่มี

หากเจ้ามิปลงกมลเชื่อ          ณ เนื้อพจี
กริ่งเรียมมิมั่นถิรฤดี              จะลวงยุพาน

"ถ้าหลอกก็ให้วชิระฟาด        พิฆาตมลาน" >> [ชายหนุ่มสาบานครับ...สาบาน]
ลั่นวาทะสัจจะปฏิญาณ         สนั่นสกล

ฉับพลันก็เกิดอนิลหวือ          อะอื้ออะอล
สายฟ้ากระหน่ำบุรุษจน         มะเมื่อมสรีร์  (๗๕๒)

ศรีเปรื่อง
๑๙ ก.พ. ๒๕๕๗

ปล.

นภ = ฟ้า
สกนธ์ = ร่างกาย
สมร = หญิงสาวสวย (แปลได้อีกอย่างว่า การรบ)
ถิร = มั่นคง
ยุพาน = หญิงสาวสวย
มลาน = ตาย
สกล = สากล = ทั่วโลก ทั้งโลก
อนิล = ลม
อะอื้ออะอล = กร่อนจาก อื้ออื้ออึงอล
มะเมื่อม ตัดจาก ดำมะเมื่อม (แสลง)


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ไพร พนาวัลย์, ชลนา ทิชากร, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า


Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s