แสนเสียดาย “ดวงยิหวา” เจ้าหมาหลง
คงถูกส่ง อีเอ็มเอส สู่เขตถึง
“สียะตรา”คนงามคงตามดึง
คงเคล้าคลึงหมาน้อยดั่งกลอยใจ
คิดจะรับมาจูบเจ้า “ตูบศักดิ์”
ผู้อกหักหงอยเหงาเขาผลักไส
“เขียวส่องแสง”เพื่อนรักแสนหนักใจ
เคยวิ่งไล่ทุกวันเพราะมันซน
กระโดดสูงข้ามรั้วเจ้าตัวร้าย
เข้าทำลายแปลงผักหักใบ,ต้น
“ตูบศักดิ์”ช่วยขุดคุ้ยตะลุยจน
ผักปี้ป่นโดนไล่..รีบไปเลย
เจ้าตูบเคยมีเขียวเข้าเกี่ยวก้อย
นอนอ้อยสร้อยหมดแรงกำแหงเหย
คงต้องทนลำเค็ญเหมือนเช่นเคย
จึงชวดเชย “ดวงยิหวา”เจ้าตาคม
ไพร พนาวัลย์
สงสารเจ้า "ตูบศักดิ์" รักเจ้า "เขียว.."
ลุงไพรเหลียว "ดวงยิหวา" น่าเหมาะสม
กลับโดนสียะตรา คว้าไปชม
คงระทม อีกนาน วิมานลอย
มันอุตส่าห์ เป็นเพื่อน เหมือนดังมิตร
กลับถูกปิด ทางเกลอ ละเมอหงอย
สงสารเถิด ลุงไพร อย่าใจน้อย
ขอจงปล่อย มันคุ้ย ลุยผักแปลง
อย่างน้อยน้อย จะได้ ไม่ต้องเหงา
พอบรรเทา วังเวง เกรงแสลง
นอนหยอกล้อ คลอเคลีย เพลียตะแครง
ยามหมดแรง เหมือนว่า ทั้งหมา-คน
"มุนีน้อย"
ลุงไพรเหลียว "ดวงยิหวา" น่าเหมาะสม
กลับโดนสียะตรา คว้าไปชม
คงระทม อีกนาน วิมานลอย
มันอุตส่าห์ เป็นเพื่อน เหมือนดังมิตร
กลับถูกปิด ทางเกลอ ละเมอหงอย
สงสารเถิด ลุงไพร อย่าใจน้อย
ขอจงปล่อย มันคุ้ย ลุยผักแปลง
อย่างน้อยน้อย จะได้ ไม่ต้องเหงา
พอบรรเทา วังเวง เกรงแสลง
นอนหยอกล้อ คลอเคลีย เพลียตะแครง
ยามหมดแรง เหมือนว่า ทั้งหมา-คน
"มุนีน้อย"