จะกี่ปี กี่เดือน ไม่เลือนลับ
จะคอยซับ น้ำตา อย่าหวาดหวั่น
ที่สิบสี่ กุมพา อย่าจาบัลย์
ความสัมพันธฺ์ ดังเดิม เสริมทวี
จักโศกเศร้า เหงาใจ ทำไมหนอ
รักที่ก่อ ทอถัก สลักสี
ชมพูพร้อม น้อมใส่ ฤทัยมี
ตราบชีวี ลี้หาย มิคลายคลอน
มนต์รักล้น ดวงจิต ไยคิดมาก
เรื่องหลายหลาก บางครั้ง ยั้งไว้ก่อน
สองเรารู้ ในใจ ได้ต่อกลอน
ความอาทร ห่วงหวง ดั่งดวงจินต์
รอยเทวษ เศษเสี้ยว อย่าเทียวถาม
รอยหยาบหยาม ทิ้งลง ปลงเสียสิ้น
รอยอาลัย ใฝ่เข้า เย้าชีวิน
รอยถวิล หวังไว้ ได้แนบนอน
พันทอง
๑๖/๒/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
