กระพือปีกไม่ได้ เลยคุณ
คอตกต้องซุกซุน หมดสิ้น
เคยขันกระชั้นฉุน ไหมนั่น
หัวหดห้อยตาปลิ้น แผ่วทั้งหายใจ
ทำเฉไฉดั่งทิ้ม ใจดำ
หนวดก็หงอกระกำ เจ็บแท้
ก็คิดกระตุกจึงคลำ ดูก่อน
สากเจ็บมือยอมแพ้ คงใกล้วางวาย
ชายครวญชวนจักให้ เห็นใจ
โถพ่อเสือปืนไว ไม่สู้
มัวเล็งไม่สับไก แค่ขู่
ลายล่อนหลุดด้วยรู้ เสือนั้นเป็นแมว
คิดจิกเด็กไม่แคล้ว ฟันฟาง
ระวังจักตาค้าง นะเจ้า
เป็นห่วงนักนวลนาง บอกกล่าว
เกิดว่าก้นจ้ำเบ้า ไก่โต้งจาบัลย์
โก่งคอรอช่วงเช้า ไม่เห็น
คงดั่งนกกระเด็น ตกหม้อ
คาดคั้นเจอะกรรมเวร ระวังหน่อย
ไก่เด็กต้องตามง้อ หมั่นกู้เกี้ยวนวล
พันทอง
๑๖/๒/๕๗
ขอบคุณคุณศรีเปรื่องจ้า ไม่ถือหรอกจ้า
แค่มาต่อกลอนก็ถือเป็นพระคุณอย่างยิ่งแล้ว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
