(รัตน์ลองหัดแต่งดูนะคะ ขอท่านช่วยติด้วยค่ะ )
...อยากจะร้องไห้.......โฮโฮ
...เธอเก็บแฟนเป็นโหล.......เหมือนคลั่ง
...ฉันคอตกเดินโชว์.......เพื่อนล้อ จนชิน
...ยามเผลอน้ำตาหลั่ง.......ข้างเขียง บ่อยเลย (ฮือ ฮือ)
...อยากจะหยุดร้องไห้.......สักที
...ใจส่วนลึกยังมี.......โศกเศร้า
...จึงบอกกับตัวเอง.......พรุ่งนี้ ลองดู
...รักหากกลับหวนเฝ้า.......ก็จะ ให้อภัย (โกหกนะจ๊ะ! )
รัตนาวดี
ขอบคุณครูพิณพาทย์เคยชี้แนะให้ไว้ค่ะขอบคุณนะคะ
ขึ้นต้นเอ่ยร่ำไห้.................โฮฮำ
ก็บ่ครบห้าคำ....................ร่ำแล้ว
อย่าลืมเอ่ยเผยย้ำ...............นับก่อน
จึงค่อยบอกแฟนแก้ว............เกี่ยวก้อย เอาลง
อย่างงงวย ป่วยไข้..............ไม่ยาก
รีบใส่สัมผัสหาก.................พรั่งพร้อม
เอกโทหย่อนหลายหลาก.......แบบกล่าว
ระหว่างบทพจน์น้อม............พ่วงให้ รับกัน
"มุนีน้อย"
(ให้ติก็ติแล้วเน้อ มุนีน้อย ก็งูๆปลาๆ ไปตามแบบท่านเหมือนกัน )
(ตรงคำเอก ใช้คำเป็นคำตายแทนได้... )
ก็บ่ครบห้าคำ....................ร่ำแล้ว
อย่าลืมเอ่ยเผยย้ำ...............นับก่อน
จึงค่อยบอกแฟนแก้ว............เกี่ยวก้อย เอาลง
อย่างงงวย ป่วยไข้..............ไม่ยาก
รีบใส่สัมผัสหาก.................พรั่งพร้อม
เอกโทหย่อนหลายหลาก.......แบบกล่าว
ระหว่างบทพจน์น้อม............พ่วงให้ รับกัน
"มุนีน้อย"
(ให้ติก็ติแล้วเน้อ มุนีน้อย ก็งูๆปลาๆ ไปตามแบบท่านเหมือนกัน )
(ตรงคำเอก ใช้คำเป็นคำตายแทนได้... )
เอาใหม่อีกครั้งค่ะ หลบไปฝึกมาขอขึ้นเวทีอีกครั้งนะคะ
อ่านเจออยากร่ำไห้..........จริงจริง
ผู้อ่านคงขำกลิ้ง..........กันแล้ว
จึงจดจ่อ แอบนิ่ง..........คิดใหม่
มิอยากให้คลาดแคล้ว ...ลองรั้ง สอยรัก
เบื่อนักอยากจะไห้..........โฮโฮ
เธอเก็บแฟนเป็นโหล..........เห่อแท้
ฉันคอตกเดินโชว์...........หน้าคว่ำ ชินแฮ
นัยน์เอ่อน้ำตาแม้...........เปียกชื้น ปล่อยเลย
อยากเฉยชาหยุดไห้..........สักที
ใจส่วนลึกนี่ซี...........โศกเศร้า
จึงบอกแก่ตัวมี...........วันพรุ่ง ลองแฮ
รักหากกลับหวานเฝ้า...........จะแกล้ง ให้อภัย
รัตนาวดี
สาธุ ขอให้สอบผ่าน