ไม่ "เจตนา" จะให้ไปพบเขา
เกรงความเหงามาสู่อยู่เสมอ
เจ็ดวันที่ครวญคร่ำร่ำละเมอ
ใจดังเจอการกรีดด้วยมีดคม
"ก่อนให้ทาน" ไม่คิดจิตสละ
เพราะราคะเกาะกุมรุมผสม
หวังเชยแอบแนบชิดภิรมย์ชม
ด้วยอารมณ์รักล้นคณนา
นั่งนอนคิดพิศวาสมาคลาดแคล้ว
เป็นกรรมแล้วร้างเล่ห์เสน่หา
แม้ความรักจักรุมสุมอุรา
คิดเสียว่าตัดใจ "ให้เป็นทาน"
ภายหลังจากตัดใจให้ไปแล้ว
ยังเหลือแววอาลัยไม่สุขศานต์
เมื่อความหลังยังซึ้งตรึงดวงมาน
จึงเป็นการให้ทั้งยังเสียดาย
"เจตนาการให้" ไม่พิสุทธ์
ยากจะหยุดยั้งใจไม่สลาย
เพราะจำใจให้อย่างซังกะตาย
มิเคยหมายมีเหตุเจตนา
ดาวอาชาไนย
แห่งเสี้ยวอารมณ์กลอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
