นอนเนาแนบนิ่มน้อง ดูดาว
ชวนชมห่มฟ้าพราว ทุกครั้ง
หวามไหวหวั่นความหนาว แทรกอก
สั่นสะทกหยุดยั้ง ก่อนรั้งฤทัย
พงไพรไกลทุ่งโค้ง สุดตา
เห็นไก่ขันทุกครา รุ่งเช้า
ไก่แก่แค่ยื่นหน้า หนักหน่วง
ขันไม่ไหวจึงเฝ้า แต่จ้องมองเมียง
เสียงหลงลงหลบให้ งุนงง
เจ้าโก่งคอบรรจง เจิดจ้า
ระริกระรี้ทนง ว่าเก่ง
มาบัดนี้ไยช้า เชื่องแท้เป็นไร
เชิงชายใช่อ่อนช้อม หรอกชาย
เพียงแต่กลัววางวาย เท่านั้น
ใจจดจ่อจ้องหมาย เต็มที่
เผลอเมื่อใดโดนคั้น เข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน
พันทอง
๑๓/๒/๕๗
หันมองเพ็ญ เด่นห้วง อัมพร
อยากข่มตาลงนอน เหนื่อยล้า
กลับคิดห่วงบังอร ใจหม่น
อยากเอ่ยฝากจันทร์จ้า พี่นี้ คิดถึง
รำพึงเพียง กล่าวถ้อย ลอยลม
อีกบ่นานเดือนชม เคลื่อนคล้อย
มิแตกต่างรักขม เดือนตก อกเอย
เหมือนใจนางช่างน้อย หลบหน้า คล้ายเดือน
กวีเหมือนแต่งแต้ม โคลงกลอน
กระต่ายน้อย คอยอ้อน จันทร์เจ้า
หรือจันทร์แค่แง่งอน กระต่าย
อย่าปล่อยพี่วอนเว้า ดั่งน้อง คือเดือน
รวยรินเหมือนกลิ่นแก้ม สองปราง
ฤาพี่ต้องวายวาง พ่ายแพ้
ฟังเสียงไก่สาวพลาง ขันถี่
ยังเกาะคาน แน่นแท้ ลงได้ แล้วนาง
"มุนีน้อย"
อยากข่มตาลงนอน เหนื่อยล้า
กลับคิดห่วงบังอร ใจหม่น
อยากเอ่ยฝากจันทร์จ้า พี่นี้ คิดถึง
รำพึงเพียง กล่าวถ้อย ลอยลม
อีกบ่นานเดือนชม เคลื่อนคล้อย
มิแตกต่างรักขม เดือนตก อกเอย
เหมือนใจนางช่างน้อย หลบหน้า คล้ายเดือน
กวีเหมือนแต่งแต้ม โคลงกลอน
กระต่ายน้อย คอยอ้อน จันทร์เจ้า
หรือจันทร์แค่แง่งอน กระต่าย
อย่าปล่อยพี่วอนเว้า ดั่งน้อง คือเดือน
รวยรินเหมือนกลิ่นแก้ม สองปราง
ฤาพี่ต้องวายวาง พ่ายแพ้
ฟังเสียงไก่สาวพลาง ขันถี่
ยังเกาะคาน แน่นแท้ ลงได้ แล้วนาง
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
