นอนเนาแนบนิ่มน้อง ดูดาว
ชวนชมห่มฟ้าพราว ทุกครั้ง
หวามไหวหวั่นความหนาว แทรกอก
สั่นสะทกหยุดยั้ง ก่อนรั้งฤทัย
พงไพรไกลทุ่งโค้ง สุดตา
เห็นไก่ขันทุกครา รุ่งเช้า
ไก่แก่แค่ยื่นหน้า หนักหน่วง
ขันไม่ไหวจึงเฝ้า แต่จ้องมองเมียง
เสียงหลงลงหลบให้ งุนงง
เจ้าโก่งคอบรรจง เจิดจ้า
ระริกระรี้ทนง ว่าเก่ง
มาบัดนี้ไยช้า เชื่องแท้เป็นไร
เชิงชายใช่อ่อนช้อม หรอกชาย
เพียงแต่กลัววางวาย เท่านั้น
ใจจดจ่อจ้องหมาย เต็มที่
เผลอเมื่อใดโดนคั้น เข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟัน
พันทอง
๑๓/๒/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
