จวนสิบสี่ กุมภาพันธ์ วันแห่งรัก
เจ็บเจียนจะ กระอัก จักเฉลย
ร้าวรานรุก รุมเร้า เฝ้าชิดเชย
ทุกข์กอดเกย กัดกิน ไร้ชิ้นดี..
..เห็นใครเขา เคล้าคลอ พะนอคู่
ชิดชื่นชู เชยชม สมสุขศรี
แต่ตัวเรา ร่ำร้อง นองโศกี
เพราะไร้รัก ภักดี สตรีควง..
..จวบสิบสี่ กุมภาพันธ์ วันแห่งรัก
ความโศกศัลย์ สลัก เร้าหนักหน่วง
แสนปวดเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวแดดวง
เกลียดเต็มทรวง ทุกครา..วาเลนไทน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
