การเมือง ชีวิต ปัญหา

ถ้าอยากช่วยประเทศจริงๆ สิ่งที่เราต้องทำคือ
ช่วยลดความเกลียดชัง ลดอคติ
เพิ่มความรัก ความปรารถนาดีต่อกัน
ฝึกที่จะให้อภัยกันและกัน ให้อภัยตัวเราเอง
หัดที่จะยินดีขอบคุณในสิ่งดีงามเล็กๆน้อยๆในชีวิต
แค่นี้แหละ ได้ช่วยจริงๆแล้ว ช่วยตัวเองและคนรอบข้างด้วย

ถ้าจะบอกว่า เห้ย นี่ความคิดโลกสวย ใช้จริงไม่ได้
ก็ลองใจเย็นๆ วางกะลาใบแคบๆของตัวเองลงก่อน
หันมาทำความเข้าใจตัวเราเองและคนรอบข้าง
เดี๋ยวก็จะรู้เอง ปัญหาจริงๆ ลึกๆรากฐานเลย
มันคือความเกลียดชังเล็กๆน้อยๆ ที่ซ่อนอยู่ในเรานั่นแหละ
และถ้าทำความเข้าใจมันจริงๆก็จะรู้เองว่า
ยิ่งเพิ่มความเกลียดชัง ปัญหายิ่งรุนแรงและบานปลาย

มันมีชุดความรู้มากมายที่ยืนยันข้อเท็จจริงเรื่องนี้
แต่แน่นอน มันไม่เคยถูกหยิบยกขึ้นมาพูดหรอก
เพราะมันค้านสามัญสำนึกปรกติของเรา
สิ่งที่ค้านกับความเชื่อ ค้านกับอุดมการณ์ ต้องใช้ความกล้าหาญ
และความซื่อสัตย์ต่อตัวเองอย่างมากที่จะเรียนรู้ และน้อยคนนักที่จะมี
ความรู้ที่สำคัญจริงๆเลยไม่ค่อยมีคนเห็นความสำคัญ
อีกอย่าง เราปฏิเสธสิ่งนั้นโดยที่ไม่ต้องเกลียดชังสิ่งนั้นได้
และเราควรทำอย่างนั้นด้วย เพราะเมื่อเราปฏิเสธโดยใช้ความเกลียดชัง
เราจะทำให้สิ่งนั้นรุนแรงมากขึ้น และมีอิทธิพลต่อเรามากขึ้น

ทบทวนระบบความคิดของตัวเราเองกันเสียหน่อยก็ไม่เสียหลาย
เข้าใจด้วยว่า แม้ตรรกะที่สมเหตุสมผลที่สุดก็ไม่ควรเชื่อ
เพราะหน้าที่หลักของการใช้เหตุและผลของเรา
คือการพยายามบอกว่าสิ่งที่เราทำนั้นถูกต้อง เสมอๆด้วย
(หลายครั้ง มันแสดงตัวอย่างซับซ้อน แต่ก็เป็นไปตามนี้เสมอๆ)
และลึกๆ มันมีบางสิ่ง ที่แอบซ่อนมาในการใช้เหตุและผลของเราเสมอ
เราตัดสินใจแทบทุกอย่าง โดยใช้ความป็นเหตุเป็นผลจริงๆเพียงแค่สิบเปอร์เซนต์
ที่เหลือ มันคือความเชื่อ อุดมคติ การชักจูง อารมณ์ และอื่นๆ
แล้วจากนั้นเราก็จะพยายามหาวิธีการให้เหตุผลที่ดูดี มาบอกว่าสิ่งที่เราทำนั้นถูก
เราต้องเข้าใจข้อเท็จจริงข้อนี้ด้วย มันคือธรรมชาติของจิตใจมนุษย์
หลายครั้ง ปัญหาจริงๆก็เล็กจ้อย แต่เราชอบสร้างปัญหาปลอมขึ้นมา
มันเลยดูยุ่งยาก แก้เท่าไรก็ยิ่งยุ่ง ยิ่งแก้ยิ่งยาก
จริงๆมันก็เป็นแค่เพราะเรา ขลาดกลัวต่อความจริง แค่นั้นเอง ..