หัวใจยอมตกห้วย แห่งกาม
รักโลภโกรธหลงยาม เมื่อพลั้ง
เหมือนเราอยู่ในสนาม- รบแห่ง จิตนา
จึงถูกความอยากรั้ง สู่ห้วงวังวน
จนใจจักต่อสู้ มายา
เพราะเหตุคือดวงตา ถูกกั้น
ร้อยเล่ห์เหลี่ยมตัณหา คอยปิด บังแฮ
นับเนื่องคูณทวีชั้น ไป่ให้มองเห็น
เพราะเป็นใจที่ม้วย................ด้วยกาม
จึงจ่อมจมทุกข์หาม...............ป่นปี้
ย่อมแพ้พ่ายศึกหยาม.............ทำหม่น
กิเลสในไล่จี้.................มุ่งร้าย ตัดตอน
พินิจก่อนบ่วงนั้น................ตัณหา
มันห่อนปิดดวงตา...............ค่าไร้
หากตัดห่วงค้างคา..............เทวษ
ย่อมส่งดวงจิตไซร้..............สู่ห้อง นฤพาน
"มุนีน้อย"
จึงจ่อมจมทุกข์หาม...............ป่นปี้
ย่อมแพ้พ่ายศึกหยาม.............ทำหม่น
กิเลสในไล่จี้.................มุ่งร้าย ตัดตอน
พินิจก่อนบ่วงนั้น................ตัณหา
มันห่อนปิดดวงตา...............ค่าไร้
หากตัดห่วงค้างคา..............เทวษ
ย่อมส่งดวงจิตไซร้..............สู่ห้อง นฤพาน
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
