ไม่เคยคิดว่าจะได้อะไรมาง่าย ~ ง่าย
ชีวิตไม่ได้สะดวกสบาย . .. และได้ทุกอย่างที่หวัง
เคยผ่านช่วงแห่งน้ำตา ~ และล้าสุดกำลัง
บ่อยครั้งที่ต้องลากขากลับบ้านลำพัง ..
เพื่อไปนอนกอดหมอนข้าง .. . ในคืนเดียวดาย
แค่ "คนธรรมดา" ที่อาศัยขาท่องโลกกว้าง
กางแขนกอดตัวเองในช่วงแห่งความอ้างว้าง . .. ขาดคนให้ยืมไหล่
ก่อนได้รับความรักจากเธอก็เป็นแบบนี้ ~ พบแต่ "ความไม่มี" เสมอไป
หากขาดเธอ . . ฉันแค่ต้องกลับไปใช้ชีวิตแบบคนไม่มีใคร . .. ก็เท่านั้น
มืออุ่นของเธอ . . เก็บไว้ลูบหัวของเขาเถอะ
อย่าเอื้อมมาเช็ดน้ำตาที่รินเลอะ . .. บนแก้มฉัน
ริ้วรอยร้าวที่หัวใจ . . . จะใช้ "เวลา" รักษามัน
ภายใต้โลกหมุนที่สร้างแต่ความแปรผัน . .
หากประตูแห่งความเงียบเหงาเปิดต้อนรับฉันแล้วทุกบาน . .. ก็ต้องเดิน ~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
