สลักความเหงาลงกลอนตอนดึกดึก
นั่งนอนนึกถึงนวลนางมิจางหาย
ยามนอนหนาวสาวหนีไกลใจวุ่นวาย
นอนเดียวดายแห้งเหี่ยวเปลี่ยวเอกา
คร่ำครวญกลอนตอนตีสอง..น้องพันหลับ
โทรเพียงไรน้องไม่รับไม่ห่วงหา
ลืมหรือไรแกล้งหลบหน้า เอ๊ะ!หลบตา
น้องกานดามิต่อกลอนเหมือนก่อนเลย
พบหนุ่มขลุ่ยเขาคุยจ้อต่อกระซิก
ระรี่ระริกเปิดเส้นทางอย่างเปิดเผย
ทิ้งคนเก่าลืมคนแก่คนคุ้นเคย
มิเือื้อนเอ่ยถามหาเอิ้ออาทร
สำนวนดีมุนีน้อยคอยชี้ชัก
กลัวน้องรักถูกปลิ้นปลอกถูกหลอกหลอน
ค่ำคืนนี้จึงคร่ำครวญคำกานท์กลอน
น้องงามงอน..นอนฝันดี...พี่ให้อภัย
ริน ดอนบูรพา
๙ ก.พ.๕๗
นั่งนอนนึกถึงนวลนางมิจางหาย
ยามนอนหนาวสาวหนีไกลใจวุ่นวาย
นอนเดียวดายแห้งเหี่ยวเปลี่ยวเอกา
คร่ำครวญกลอนตอนตีสอง..น้องพันหลับ
โทรเพียงไรน้องไม่รับไม่ห่วงหา
ลืมหรือไรแกล้งหลบหน้า เอ๊ะ!หลบตา
น้องกานดามิต่อกลอนเหมือนก่อนเลย
พบหนุ่มขลุ่ยเขาคุยจ้อต่อกระซิก
ระรี่ระริกเปิดเส้นทางอย่างเปิดเผย
ทิ้งคนเก่าลืมคนแก่คนคุ้นเคย
มิเือื้อนเอ่ยถามหาเอิ้ออาทร
สำนวนดีมุนีน้อยคอยชี้ชัก
กลัวน้องรักถูกปลิ้นปลอกถูกหลอกหลอน
ค่ำคืนนี้จึงคร่ำครวญคำกานท์กลอน
น้องงามงอน..นอนฝันดี...พี่ให้อภัย
ริน ดอนบูรพา
๙ ก.พ.๕๗