เรื่องความเหงา มีบ้าง ในบางครั้ง
แม้นอนนั่ง ยังคิด ลิขิตหา
ดึกสงัด ป่านนี้ มิไคลคลา
จวนเวลา เที่ยงคืน ต้องฝืนนอน
หยุดไว้เพียง เท่านี้ ลีลารื่น
หยุดแค่คืน ตื่นเช้า เข้าพักผ่อน
ตาเริ่มปรือ ตื้อสมอง ต้องลาจร
จบบทกลอน นี้หนอ ขอบ๊ายบาย
พันทอง
ไปนอนก่อนจ้า
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
