การกินเป็นเรื่องใหญ่ไม่สิ้นสุด
กินไม่หยุดกินเรื่อยไม่เหนื่อยหนี
เริ่มมื้อแรกแต่เช้าเท่าที่มี
ก็สามสี่ชนิดแล้วคิดดู
สามชั่วโมงผ่านไปใกล้มื้อเที่ยง
รายชื่อเรียงเลือกกันสนั่นหู
ผัดซีอิ๊วพริกเผาเคล้าปลาทู
กะเพราหมูไข่ดาวข้าวราดแกง
นั่นก็ดีน่าลิ้มได้ชิมรส
ดีทั้งหมดเลือกยากหลายปากแข่ง
ท้ายที่สุดอะไรไม่แทรกแซง
ตามแต่จะจัดแจงก็แล้วกัน
ถึงมื้อค่ำซ้ำซากออกปากถาม
มิได้ความตามเคยเฉยอยู่นั่น
กินอะไรก็ได้ไม่สำคัญ
ถามทุกวันทำไมให้รำคาญ
เพราะอะไรก็ได้ให้ต้องคิด
เพราะไม่อยากหงุดหงิดเรื่องอาหาร
เพราะคนซื้อรู้ดีที่ต้องการ
เพราะคนที่รับประทานมักโวยวาย
ซื้อทำไมไม่รู้หมูและเนื้อ
แสนจะเบื่อเหลือที่มากมีขาย
เรื่องการกินเป็นเรื่องระเคืองคาย
อาจกระจัดกระจายมิได้กิน
"กานต์ฑิตา"
๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
