เชิญติดตาม เรื่องราว แสนเศร้าซึ้ง
กาลครั้งหนึ่ง พุทธองค์ ดำรงขันธ์
สาวัตถี เมืองใหญ่ ในครั้งนั้น
เชตวัน อาราม อร่ามเรือง
มีธิดาเศรษฐีที่เลอโฉม
ญาติประโลมรักษามาต่อเนื่อง
จนย่างเข้าวัยรุ่นมิขุ่นเคือง
หนุ่มทั้งเมืองหมายปองครองแก้วตา
พ่อหมั้นหมาย ชายเหมาะ เพราะหวงลูก
หวังใจปลูก เรือนหอ ไว้รอท่า
กำหนดฤกษ์ ดิถี วันวิวาห์
ปรารถนา หลานน้อย ไว้คอยชม
ฝ่ายลูกสาว คราวเคราะห์ จำเพาะรัก
แอบสมัคร คบชาย หมายสู่สม
อุปัฏฐาก ใกล้ชิด สนิทดม
เมื่อรักขม วางแผน พาแฟนไป
เป็นนางทาส ปลอมตัว กลัวถูกจับ
นัดชายรับ นอกเมือง เป็นเรื่องใหญ่
หนีตามกัน สุดเขต ประเทศไกล
ชีวิตใหม่ ลำบาก จากผลกรรม
อยู่ไม่นาน ตั้งท้อง ต้องทนทุกข์
ครรภ์แก่สุก ใกล้คลอด นางพรอดพร่ำ
เอ่ยวจี พี่จ๋า อย่าใจดำ
ขอกลับลำ คืนบ้าน วานสามี
ฝ่ายชายกลัว ต้องทัณฑ์ มิหันกลับ
หากถูกจับ โทษใหญ่ ไม่อาจหนี
นางแอบกลับ คนเดียว เปลี่ยวฤดี
ธรรมเนียมนี้ แต่ก่อน ต้องย้อนคืน
กลับมาคลอด ที่บ้าน ตำนานกล่าว
ธรรมเนียมชาวมคธสลดฝืน
นางซมซาน กลางป่า มาสะอื้น
แฟนวิ่งตื่น ตามทัน วันอำลา
คลอดกลางทางพอดีมิต้องกลับ
แฟนจึงรับ คืนเรือน เหมือนดังว่า
อยู่ไม่นาน นวลน้อง ท้องอีกครา
ปรารถนา คืนหลัง เหมือนดังเคย
หลบสามี อีกครั้ง เหมือนดังก่อน
ถึงช่วงตอน สลด ตามบทเผย
สามีตาม มาทัน พลันลงเอย
ดังฟ้าเย้ย ร้องลั่น กลั่นพิรุณ
มหาเมฆ แผดเปรี้ยง เสียงสะท้าน
เธอไหว้วาน สามี ที่เกื้อหนุน
ปวดท้องคลอด คล้ายบาป หาบเป็นทุน
วอนพ่อคุณ ช่วยทำ ที่กำบัง
สามีรีบ เข้าป่า หาตัดไม้
เจอพุ่มใหญ่ จอมปลวก สะดวกนั่ง
จึงรีบตัด ทันใด ไม่ระวัง
จนเผลอพลั้ง อดสู งูกัดตาย....
"มุนีน้อย"
(จะเป็นอย่างไรต่อ โปรดติดตามตอนต่อไป พรุ่งนี้...คืนนี้พอก่อน ยาวไปกลัวคนอ่านตาลาย ขอบคุณที่อ่านนะจ๊ะ...
)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
