ความรักคือ ยาขม ผสมเศร้า
ความรักเรา มันกร่อย คอยเหยียบย่ำ
ความรักเริ่ม มืดมน หนทางธรรม
ความรักนำ แต่ทุกข์ ไม่สุขใจ
แม้บางครั้ง นั่งแบ่ง สี่แห่งห้อง
แม้มัวหมอง หม่นมาก ถึงยากไร้
แม้อดทน อดกลั้น ครั้นฝืนไป
รั้งฤทัย ไม่อยู่ รู้เหตุการณ์
รอคอยวัน ระเบิด เกิดฟ้าผ่า
รอคอยท่า อย่างไร คงไม่ผ่าน
ถึงจุดเดือด เลือดเข้าตา มาช้านาน
พลุพลุ่งพล่าน พราวพริบ ริบหรี่จัง
เห็นจะจะ ฉะเธอไป ตั้งหลายหน
ช้ำเกินทน แล้วใจ ใส่เเกียร์หวัง
เหยียบคันเร่ง ให้มิด ปลิดชีพยัง
เกียร์กระตุก ตาตั้ง เสียงดังโครม
พันทอง
๗/๒/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
