ยิ้มสุดท้าย หลายเดือนเลือนลาง ต่างก็จำไม่ได้
มีแต่ทุกข์คลุกเคล้าเศร้าฤทัย ไหวหวั่นสั่นหวิวหวาม
แม้จะร้องแรกแหกปาก..ไปถึงฝากฟ้าคราม
ความอดทนพยายาม..ฉันนั้นคงมีไม่พอ
เธอจึงเฉยเฉื่อยชา
ยามเจอหน้า..เมินตาต่อ
ยกมือเรียกเพรียกปีจอ
โอ้ละหนอที่รัก ..ชักห่างไกล
เมื่อวานเดินตลาด
ซื้อหัวผักกาดไปถาดใหญ่
หญิงที่เดินเคียงข้างนางคือใคร
ชีถึงได้ระริกระรี้..เป็นกระดี่ได้น้ำเชียว
พันทอง
๖/๒/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
