สังกิจจะ เป็นหลานท่านเศรษฐี
กุฏุมพีร่ำรวยด้วยทรัพย์สิน
สาวัตถี เมืองใหญ่ในธานินทร์
เป็นท้องถิ่นสาธุชนคนทำดี
ย้อนอดีตคืนหลังครั้งทารก
แม่ตายตกท้องกลมระทมศรี
เมื่อมารดาลาลับดับชีวี
ด้วยบุญมีจึงรอดมาปลอดภัย
ท่านถูกเผาพร้อมแม่ที่แดดิ้น
คนแปลกจินต์เนื้อท้องมิหมองไหม้
พิศวงตรงท้องมิต้องไฟ
จึงเอาไม้เหล็กงอตะขอแทง
พอเผาศพเสร็จสรรพต่างกลับบ้าน
คืนนี้ผ่านค่อยมาอุษาแสง
สัปเหร่อเผลอพลาดอนาถแรง
พอรุ่งแจ้งกลับมาผวามอง
ทารกน้อยไม่ตายคล้ายนอนหลับ
พระเพลิงดับแต่ตัวไม่มัวหมอง
ผิวอร่ามงามปลั่งเหมือนดั่งทอง
บุญคุ้มครองผองภัยใครต่างชม
มีแผลเป็นคิ้วงอตะขอคร่า
จึงนามว่า สังกิจจะ เป็นปฐม
รู้เดียงสาสังเวชเหตุระทม
ขอบวชบ่มบุญญาบารมี
ญาติจึงมอบแด่สงฆ์องค์วิสุทธิ์
สาริบุตรเถระสง่าศรี
ปลงผมเสร็จอรหันต์ในทันที
เจ็ดขวบปีเท่านั้นบรรลุธรรม
อรหันต์เณรน้อยมิด้อยศักดิ์
เป็นที่รักอุปัชฌาย์ภิญญาล้ำ
ดังโกมุทผุดผ่องเป็นทองคำ
เป็นผู้นำหมู่สงฆ์องค์ต่อมา
จะกล่าวถึงพระสงฆ์ธุดงค์หมู่
หลังจากสู้ฝึกหัดพ้นวัสสา
หวังหลุดพ้นกลเหตุกิเลสพา
จึงทูลลาพุทธองค์ธุดงค์จร
พุทธองค์ทรงญาณผ่านพระเนตร
ทรงทราบเหตุขัดข้องต้องสังหรณ์
แต่หากได้สามเณรเป็นบวร
จะถ่ายถอนพิพัฒน์สวัสดี
จึงบอกสงฆ์จงลาสาริบุตร
ผู้เป็นดุจเชษฐาอย่าหน่ายหนี
จอมเถระอรหันต์ทราบทันที
องค์มุนีมีนัยจึงให้มา
"มุนีน้อย"
(พรุ่งนี้มาต่อนะจ๊ะ ตำนานอิงธรรมะ ท่านใดชอบก็เชิญแนะนำและติชมเพื่อเป็นกำลังใจให้กันได้....
)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
