ชนรู้ตัวว่าโง่ด้วยโมหัน
ดวงจิตพลันเปิดกว้างกระจ่างใส
ช่างนอบน้อมถ่อมตนกว่าคนใด
ดุจดั่งบัวบังใบในเบิกบาน
ดั่งแก้วพร่องรอเพิ่มเติมความรู้
ดั่งนักสู้คมในฝักมิหักหาญ
ชักออกมาขาววับประดับญาณ
ปรีชาชาญน่าชมมิข่มใคร
สองกรรณขอเปิดรับสดับเสียง
ดวงเนตรเพียงสองข้างสว่างใส
โอษฐ์เพียงหนึ่งครึ่งเดียวคอยเหนี่ยวใจ
เผยความนัยแต่ละครั้งระฆังทอง
ดวงจิตเย็นเป็นสุขมิทุกข์ร้อน
ตกตะกอนนอนก้นมิหม่นหมอง
รู้อภัยในผิดมิคิดมอง
คิดครอบครองใจเธอ เก้อทุกครา
ไพร พนาวัลย์
อันคนพาล สันดานไพร่ กลับใจคิด
เป็นบัณฑิต ปิดเหตุ กิเลสหนา
จากคนพาล สันดานไพร่ ไร้ราคา
ทรงคุณค่า น่าชม สมความดี
อันทองคำ ล้ำคา น่าสะสม
ตกลงตม จมไป ไม่หมองศรี
ไม่เกลือกกลั้ว มัวหม่น ปนราคี
ดังรวี อำไพ ไร้เมฆา
อันคนดี โบราณ กล่าวขานไข
ตกลงไฟ ไม่ไหม้ ไร้ปัญหา
ถึงพลัดหก ตกลง ในคงคา
น้ำไม่พา พลัดหลง คงความดี
อันคนดี มีเมตตา อัชฌาสัย
ให้อภัย ทุกชีวิน ทุกถิ่นที่
มุทิตา กรุณา เอื้ออารี
ถูกเสียดสี เพียงใด ใจมั่นคง
ชลนา ทิชากร
เป็นบัณฑิต ปิดเหตุ กิเลสหนา
จากคนพาล สันดานไพร่ ไร้ราคา
ทรงคุณค่า น่าชม สมความดี
อันทองคำ ล้ำคา น่าสะสม
ตกลงตม จมไป ไม่หมองศรี
ไม่เกลือกกลั้ว มัวหม่น ปนราคี
ดังรวี อำไพ ไร้เมฆา
อันคนดี โบราณ กล่าวขานไข
ตกลงไฟ ไม่ไหม้ ไร้ปัญหา
ถึงพลัดหก ตกลง ในคงคา
น้ำไม่พา พลัดหลง คงความดี
อันคนดี มีเมตตา อัชฌาสัย
ให้อภัย ทุกชีวิน ทุกถิ่นที่
มุทิตา กรุณา เอื้ออารี
ถูกเสียดสี เพียงใด ใจมั่นคง
ชลนา ทิชากร