สายเกินไป
เมื่อครั้งเห็น อยู่ใกล้ สายตามอง
ตาทั้งสอง ก็มอง อยู่ร่ำไป
เมื่อโอกาส มีเข้ามา เชื่อมสายใย
แล้วทำไม ใจฉัน จึงไม่กล้า
มาตอนนี้ กลับมานั่ง ครวญเสียดาย
ก็คงสาย เกินไป แล้วสิหนา
ห้วงเวลา ดีดี ปล่อยผ่านมา
แล้ววันนี้ ถวิลหา สิ่งอันใด
ครั้งก่อนนั้น เหมือนว่าเธอ จะมีจิต
ฉันก็คิด อย่านั้น มันหวั่นไหว
แต่ด้วยกลัว ไม่หาญ เลยเฉไฉ
สู่ฤทัย ของเธอ ผู้คุ้นเคย
มาบัดนี้ หัวใจ กลับเรียกหา
แต่รู้ว่า คงเป็นไป ไม่ได้เลย
เธอคนงาม คงมีใคร สักคนเอ่ย
คำเฉลย เธอคงมี อยู่แก่ใจ
ในวันนี้ ฉันคง เป็นเพียงเพื่อน
ดุจดาวเดือน เพื่อนท้องฟ้า อัชฌาสัย
พูดคุยด้วย นะเธอ ฉันห่วงใย
ขอให้-สดใส เสมอ เมื่อเจอกัน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤศจิกายน 2024, 07:09:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: สายเกินไป (อ่าน 3519 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: