:::::ใช่ มั้ย น้อ......?

อยากเป็นนก

เหมือนรพีคลี่ครอบขอบโค้งคุ้ง
เรืองเรียวรุ้งพุ่งฉายปรายสีสัน
รุ่งอรุณอุ่นตาวิลาวัณย์
ผลิผ่องพรรณฉันเฉิดเกิดประกาย

ไร้ขอบเขตขีดข่มพรมแดนขวาง
การเดินทางพรั่งพรูสู่จุดหมาย
เมื่อมานสองประจักษ์เข้าทักทาย
เพริศพริ้งพรายฉายฉานลงลานใจ

ผูกสมัครถักทอก่อรากฐาน
สองดวงมานสานจินต์สิ้นเงื่อนไข
ทุกเวลานาที ที่ผ่านไป
จิตห่วงใยใฝ่ภักดิ์ปักกลางทรวง

เพียรรบเร้าเฝ้าถามยามห่างหาย
ใจกระวายกายผันพลันห่วงหวง
เกินกักเก็บเหน็บยั้งทั้งแดดวง
ตกในบ่วง เกินสรรจำนรรจา

โลกชมพูฟูเฟื่องเรื่อเรืองสอง
วรรณะอ่องผ่องพรรณจิตหรรษา
งามฉันเฉิดเพริศพักตร์ลักขณา
เปล่งปลั่งหน้าตาชื่นระรื่นริน

จิตมีสุขทุกหนแม้ยลไหน
ถึงใกล้ไกลใจโบยโหยถวิล
ได้ครองครอบมอบภักดิ์ประจักษ์จินต์
ทั้งหมดสิ้นจึงเพรียก...เรียกว่า"รัก"

"ดิน"