คอยไม่เก้อ หรอกจ้า มาช้าหน่อย
เฝ้าเรียงถ้อย ร้อยรัก สลักไหว
แค่ติดงาน การยุ่ง ที่กรุงไกล
ด่วนรีบไว คล่องแคล่ว แล้วนะเธอ
นั่งรถไฟ ฟรีมา ตีห้ากว่า
สิบชั่วโมง แล้วหนา อุราเหม่อ
ถึงก็ชั่ง ไม่ถึงก็ชั่ง ฉันนั่งเบลอ
หลับจนเพ้อ พึมพรำ จักทำไง
คิดจะนั่ง เรือบิน กินอากาศ
แต่ว่าขาด เงินทอง ต้องหมองไหม้
รักต้องทน จนแต้ม แง้มฤทัย
ดั่งรถไฟ ฉึกฉัก รักต้องรอ
พันทอง
๑/๒/๕๗
โดนปาดซึ่งๆหน้า
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
