ศีลเสมอ เมื่อเจอกัน ฉันบัณฑิต
จึงเป็นมิตร เมื่อจิตพ้อง ต้องสเน่หา
ศีลไม่ครบ พบจึงพราก แล้วจากลา
ไม่ควรค่า แก่บัณฑิต ผิดทำนอง
จะเลือกคน ค้นหา มาสังสรรค์
คบคนธรรพ์ ย่อมต่ำตน ซ้ำหม่นหมอง
คบบัณฑิต จิตเสมอ เธอจึงปอง
เป็นคันฉ่อง ส่องสนาน สันดานตน
คนผู้ใด อยู่เหล่าใด ใครก็เห็น
ผู้ใดเป็น อย่างไรชอบ จึงตอบผล
ชาติตระกูล หนุนนำ กระทำตน
เลือกคบคน จงเป็นหงส์ อย่าลงโคลน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
