ยังคงโง่ตามเคยไม่เคยเปลี่ยน
ยังวนเวียนรับรู้อยู่ไม่ห่าง
แม้บอกตนจงถอยและปล่อยวาง
ก็ยังถ่างตาดูรับรู้ความ
เขาไม่เคยต้องการความเป็นห่วง
เราทั้งปวงร่ำไปคอยไต่ถาม
แม้อึดอัดขัดตาพยายาม
เฝ้าติดตามข่าวเขาเฝ้าห่วงใย
เจตนาเราดีมิมีซ่อน
อยากช่วยผ่อนทุกข์ยากลำบากให้
แต่ดูเหมือนเขาจะมิเต็มใจ
จึงเหมือนไปล่วงล้ำกระทำการ
คอยแนะนำโน่นนี่ไม่มีหยุด
ไม่สะดุดฉุกคิดตามจิตพล่าน
เขานิ่งเงียบเรียบเฉยไม่เอ่ยค้าน
เราก็ยิ่งฟุ้งซ่านทะยานคิด
เขาสงบเงียบเฉยไม่เอ่ยเอื้อน
เราก็เคลื่อนกระทำรุกล้ำสิทธิ์
ถือตนเป็นเช่นดั่งปิยมิตร
ที่ใกล้ชิดมากมายในสายตา
ยังคงโง่ต่อเนื่องเรื่องของเขา
ยังเก็บเอาห่วงใยไปผวา
มิหยุดหย่อนผ่อนวางห่างออกมา
สมน้ำหน้าห่วงเขา...เราเป็นใคร?
"กานต์ฑิตา"
๓๐ มกราคม ๒๕๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
