สำนึกหนึ่งของความคิด
@ละสายตาจากงานการที่ทำ
ทอดลงต่ำเพียงครู่ดูเพียงผ่าน
จากมุมหนึ่งซอกตึกนิ่งนึกนาน
ทวนถามวิญญาณการเป็นคน
@มุ่งมั่นขะมักเขม้นดั่งเช่นทาส
สืบชาติสืบตนจนสับสน
แต่ละวันพากเพียรอยู่เวียนวน
อุทิศตนหยาดเหงื่อเพียงเพื่องาน
@กักขังช่างน่ากลัวตัวเราเอง
จนวังเวงหมดวันจะฝันหวาน
หลับและตื่นแต่ละครั้งยังดักดาน
กับวัยที่ล่วงผ่านด้านชาชิน
@เราค้นคว้าหาอะไรในชีวิต
เนรมิตหลายหลากไม่อยากสิ้น
ต่างดิ้นรนตั้งหน้ามุ่งหากิน
เพียงเพื่อเลี้ยงชีวินไปวันวัน
@เหมือนเป็นเพียงเศษเกล็ดของเม็ดดิน
รอแตกดิ้นกระจายให้หวาดหวั่น
เป็นผงฝุ่นปลิวคว้างไม่ต่างกัน
เธอและฉันค่าเท่ากัน ณ วันนี้
@ตะวันรอนอ่อนล้าจะลาแล้ว
สะท้อนแววเงาวาบทาบที่นี่
ขอบฟ้ากว้างห่างไกลไปทุกที
รอราตรีกล่อมหล้ากลับมาเยือน
***************
๓๐,๑,๕๗
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
23 พฤศจิกายน 2024, 12:48:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: สำนึกหนึ่งของความคิด (อ่าน 2996 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: